... wat uiteraard betekent dat er niets meer overschiet van het prototype. De originele houten elementen zijn ondertussen allemaal gesneuveld, wat volledig de verwachting inlost dat prototypes niet bedoeld zijn om lang mee te gaan. In dit geval werd het snel duidelijk dat het scharnier van de arm op lange termijn instabiel zou worden. De pin van het scharnier zelf is uiteindelijk maar 8cm hoog, terwijl de arm een dikke meter lang is. Dit zorgt voor een lange hefboom, waardoor er een aanzienlijke kracht wordt uitgeoefend op het enkele scharnier. Koppel dat aan het feit dat zulke scharnieren berekend worden voor situaties waar ze per twee worden ingezet en het is niet zo vreemd om te constateren dat de bovenkant van het scharnier van de muur werd getrokken. Het metaal werd effectief gebogen en, erger nog, de bovenste krul van het scharnier was langzamerhand aan het openen. Een nieuw ontwerp, dan maar!

De bovenkant van het enkele scharnier dat van de achterste plaat werd getrokken.
De bovenkant van het enkele scharnier dat van de achterste plaat werd getrokken.

Ter herinnering: het huidige mechanisme bestaat uit een aantal stukken. Een enkel groot scharnier dat een MDF arm verbindt met de muur. Dan, een cirkel met twee vaste zijpanelen erop gemonteerd. De draagarm schuift tussen die twee panelen en kan zo vastgezet worden. Onder de cirkel hangt een plaat waarop de beamer wordt gemonteerd, deze plaat kan roteren voor fijne afstelling. Het hele mechanisme moet tussen twee schappen passen, zodat het compact kan weggeborgen worden.

Het oude scharnier stelde teleur, maar ik wou het niet wegsmijten aangezien het een stevig en duur stuk is. De meest logische stap was dus een tweede (duur) stuk toevoegen - het gat altijd dieper graven! Het tweede scharnier is van hetzelfde merk maar minder wijd, wat er hopelijk mede voor zou zorgen dat het scharnier niet van de muur zou gebogen worden door de kracht van de hefboom. Het oude scharnier verhuisde ik naar beneden zodat het minder belast zou worden, alsook om ruimte te maken voor het tweede scharnier. De twee zijn nu maximaal verdeeld over de hoogte van de achterste plaat om de kracht van de hefboom te verminderen. Aangezien de hoogte werd aangepast moest ik ook een nieuwe arm maken, die uiteindelijk zelfs lichter bleek te zijn dan de oude, mede door een lichter type MDF en door stukken die ik heb kunnen elimineren uit het ontwerp.

De oude en de nieuwe arm.
De oude en de nieuwe arm.
Het tweede scharnier, geïnstalleerd boven het oude.
Het tweede scharnier, geïnstalleerd boven het oude.

Na het schilderen van de nieuwe arm was ik bijna klaar met de nieuwe versie, het enige wat er nog overbleef was om alles te monteren: het oude mechanisme met de roterende cirkel verbinden aan de arm. Prototype 2 was een kort leven beschoren toen ik dat probeerde: de twee platen die rond de arm moeten klemmen waren te strak gemonteerd, waardoor ik de arm er niet meer tussen kreeg. Toen de arm ongeschilderd was lukte dit nog relatief vlot, maar door de extra dikte van de verf en doordat de verf wrijving introduceerde was het onmogelijk om het mechanisme te monteren zonder de hele boel te beschadigen. Nice. Nog een klein beetje moeite om de arm er tussen krijgen dus, hoe moeilijk kan dat zijn?

The old and the new beamer arm.
Oeps.
The second hinge, installed above the old one.
De cirkel plaat, na de vernieling.

De cirkel en de twee zijplaten had ik mooi afgewerkt met lijm en honderd vijzen, wat er voor zorgde dat mijn voorzichtige pogingen om de boel te demonteren eindigden in een totale vernieling van het hele stuk. Bon. De laatste stukken die ik niet van de grond af opnieuw had gemaakt bleken ook klaar voor een make-over. Ik kon dan ook ineens een aantal dimensies aanpassen en een aantal aanpassingen doen om het gewicht van het mechanisme wat lager te krijgen.

Het nieuwe bevestigingsmechanisme.
Het nieuwe bevestigingsmechanisme.

Deze keer maakte ik de cirkel af met twee metalen hoeken om de zijpanelen vast te zetten, in plaats van alles vast te lijmen. Dit zorgt er voor dat het mogelijk is om veel preciezer de locatie af te stellen en het maakt het ook gemakkelijker om de arm tussen de zijplaten te bewegen. Het is wat minder mooi, maar een stuk praktischer. De stukken zagen er goed uit, dus moesten enkel nog afgewerkt worden: glad maken van de kopse kanten (met vette lakplamuur, Polyfilla) en schilderen. Nu hopen dat alles mooi past...

Bevestigingsmechanisms na behandeling met lakplamuur en primer.
Bevestigingsmechanisms na behandeling met lakplamuur en primer.
Gelakte staat, Duplo for the win!
Gelakte staat, Duplo for the win!

Alle stukken waren klaar voor bevestiging en er kwamen gelukkig genoeg geen meetfouten bovendrijven. Alles was gemakkelijker om te installeren dan voorheen en na wat prutsen met kabels kreeg ik een relatief mooi resultaat. De arm en het bevestigingsmechanisme bewegen soepel en kunnen in elke richting afgesteld worden. De enige richting die niet kan vastgezet worden is de hoofd-draaicirkel van de arm zelf, maar die is manueel zo gemakkelijk af te stellen dat het niet de moeite lijkt om daar nog een systeem voor toe te voegen.

Alles weggestopt tussen de schappen.
Alles weggestopt tussen de schappen.
In parate staat!
In parate staat!
Van bovenaf.
Van bovenaf.
Paraat, van achteren.
Paraat, van achteren.

Ik kan er eindelijk een punt achter zetten! Het project heeft een tijdje geduurd maar de resultaten zijn fijn. Een paar dingen die ik gaandeweg geleerd heb: